علت انقراض نئاندرتال ها: آیا بدشانسی آنها را منقرض کرده است؟
حمله انسان خردمند ممکن است دلیل انقراض نئاندرتال ها نباشد.
نئاندرتالها گروهی از انسانها بوده‌اند که زمانی بر روی این کره خاکی زندگی می‌کردند. اما به طرز مرموزی در حدود ۴۰ هزار سال پیش از روی زمین محو شدند. حال تنها گونه انسان باقی‌مانده بر روی زمین ما هستیم، انسان خردمند! تا کنون تحقیقات، علت انقراض نئاندرتال ها را نیاکان ما می‌دانستند. جنگ‌های وحشتناک، رقابت یا آمیزش با انسان‌های خردمند!
با این حال ممکن است خواهر برادرهای انسان و تنومند و ابروکلفت ما به علت بدشانسی منقرض شده باشند. دانشمندان ادعا می‌کنند که جمعیت نئاندرتالها در زمان ورود انسان‌های خردمند به اروپا و خاور نزدیک، به قدری کوچک بود که هم‌خونی و نواسانات طبیعی در زاد و ولد، میزان مرگ و میر و نسبت جنسیتی می‌توانست باعث انقراض آنها شود.
بررسی سناریوها
یافته‌ها حاکی از این هستند که اولین انسان‌های مدرنی که به اروپا رسیدند، برتر از نئاندرتالها نبوده‌اند. بنابراین اگر از گناه نیاکان اجدادمان ناراحت هستید، می‌توانید آنها را تا حدی تبرئه کنید!
کریست وایسن از دانشگاه فناوری آیندهوون می‌گوید: «داستان معمول این است که انسان‌های خردمند به اروپا و خاور نزدیک جایی که نئاندرتالها در آن زندگی می‌کردند، حمله کردند و سپس ما از آنها پیشی گرفتیم. نتیجه اصلی تحقیقات ما این است که برای انقراض نئاندرتالها به انسان خردمند نیازی نبود. ممکن است که این فقط یک بدشانسی بوده باشد.»
دانشمندان متفق‌القول می‌گویند که انسان‌های نئاندرتال حدود ۴۰ هزار سال پیش، پس از مهاجرت موجی از انسان‌های مدرن به خارج از آفریقا (در حدود ۶۰ هزار سال پیش) از بین رفتند. ولی هنوز نقش انسان‌های مدرن و دلیل انقراض نئاندرتالها در حاله‌ای از ابهام قرار دارد.
نئاندرتالها که اغلب به عنوان خویشاوند نزدیک انسان‌های امروزی تصور می‌شوند، مغزهای مشابه ما داشتند و دارای فرهنگی غنی بودند. آنها فراتر از ابزارهای سنگی پیشرفته و جواهرات نقاشی شده‌شان، یک غار اسپانیایی را در هنر آراستند.
مدل‌سازی جمعیت و بررسی علت انقراض نئاندرتال ها
برای بررسی علت انقراض نئاندرتال ها، محققان با بررسی سه عامل مختلف، جمعیت آنها را در طی ۱۰ هزار سال شبیه‌سازی کردند. عامل اول هم‌خونی بود که به تنوع ژنتیکی آسیب می‌رساند. دومی اثرات به اصطلاح آلی (Allee) است که در آن جمعیت‌های کوچک به علت انتخاب جفت محدود رشد نمی‌کنند. بنابراین افراد کمی برای شکار، محافظت از غذا در برابر دیگر حیوانات و بزرگ کردن فرزندان گروه دارند. عامل سوم، نوسانات طبیعی در نرخ تولد، مرگ و میر و نسبت جنسیتی بود.
این مدل‌ها نشان دادند که هم‌خونی (درون همسری) به تنهایی نمی‌تواند دلیل انقراض نئاندرتالها باشد. اما هم‌خونی به همراه اثرات آلی و سایر تغییرات طبیعی در جمعیت می‌تواند پاسخ این سوال باشد. وقتی انسان‌های خردمند وارد شدند، جمعیت نئاندرتالها بین ۱۰ تا ۷۰ هزار نفر برآورد می‌شود.
دانشمندان در مجله Plos One سناریویی را توصیف کردند که در آن انسان‌های مدرن حداقل تا حدی مقصر هستند. ممکن است انسان‌های امروزی در بدو ورود به اروپا، گروه‌های متفاوتی از نئاندرتالها را منزوی کرده باشند و آنها را در برابر عوامل طبیعی که دانشمندان مدل‌سازی کرده‌اند آسیب‌پذیرتر کرده باشند.
سخن پایانی
پنی اسپیکینز، باستان‌شناس دانشگاه یورک می‌گوید: «ما می‌دانیم که جمعیت نئاندرتالها قبلاً کوچک، تکه تکه شده و تحت تأثیر هم‌خونی بوده است، و تأثیر این ویژگی‌ها به تنهایی می‌تواند نابودی آنها را توضیح دهد. آنها ممکن است هزاران سال قبل از آن زیسته باشند، اما یک بدشانسی جمعیت آنها را پایین آورده است و سپس به انقراض آنها منجر شده است.»
دکتر اسپایکینز گفت این بحث برای مدتی ادامه خواهد داشت. دانشمندان مدل‌های خود از جمعیت نئاندرتالها را بر اساس گروه‌های انسان خردمند پایه‌گذاری کردند، اما این دو از نظر بیولوژیکی متفاوت هستند. او گفت: «ما هنوز این تأثیرات را به طور کامل درک نکرده‌ایم و بنابراین ممکن است کمی زود باشد که کاملاً خود را از «گناه نیاکان» تبرئه کنیم!»
در صورتی که از این مطلب خوش‌تان آمده است دیدگاه خود را بنویسید. همچنین می‌توانید آن را با دوستان خود به اشتراک بگذارید.
منبع: گاردین
